سیدمحمدحسن بن ابراهیم مفتون حسینی خلیفه سلطانی قمشهایسیدمحمدحسن بن ابراهیم مفتون حسینی خلیفه سلطانی قمشه‌ای، عارف سالک و شاعر ادیب اواخر دوره قاجاریه می‌باشد. ۱ - معرفی اجمالیمیرزا محمّدحسن مفتون بن سیّدابراهیم حسینی خلیفه سلطانی قمشه‌ای، عارف سالک و شاعر ادیب اواخر دوره قاجاریه. وی در حدود سال ۱۲۶۲ق در قمشه [شهرضای کنونی] متولّد شد. پس از تحصیل علم و ادب به تهران رفته و به حلقه مریدان صفی علی شاه پیوسته دست ارادت بدو داده و به لقب «هدایت علی» ملقب شده و جهت ارشاد درویشان ناحیه قمشه به زادگاه خود بازگشت. سفری نیز به هندوستان رفته و درویشان به او ابراز ارادت نمودند. عاقبت در قمشه ساکن شد و در خانقاه به دستگیری فقرای نعمت الهی صفی علی شاه مشغول شده و به «سید المشایخ» مشهور گشت. [۱]
مفتون، محمّدحسن، دیوان مفتون: مقدمه.
۲ - وفاتمفتون قمشه‌ای در ۱۶ شوال سال ۱۳۲۴ق وفات یافته و در صحن امامزاده شاه‌رضای قمشه به خاک سپرده شد. تاراج قمشه‌ای یکی از مریدانش مرثیه‌ای گفته که مادّه تاریخ آن این بیت است: دم ممات هدایت، صفی به او فرمود ••••• «بیا بیا بجنان پیش شاه درویشان» (یاداشت‌های آقای رحیم قاسمی). ۳ - آثاراو «مثنوی معنوی» را شرح کرده و به ظهیرالدّوله اهدا کرده است. دیوان اشعار او شامل ۱۵۵ غزل و چندین قطعه و قصیده و رباعی در سال ۱۳۸۳ش به چاپ رسیده است. علاوه بر عرفان، در شعر و ادب نیز دستی داشته و در جوانی به مطالعه و کتابت دواوین شعراء می‌پرداخته است. او در سال ۱۲۹۰ق دیوان فروغی بسطامی را در قمشه کتابت نموده است که به شماره ۲۵۴۴/ در کتابخانه میرزا محمّد کاظمینی در یزد موجود است. [۲]
حسینی‌اشکوری، سیدجعفر، فهرست کاظمینی، ج۲، ص۲۲۷.
۴ - پانویس
۵ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۴۴۸. |